سالروز تخریب بقیع

غصه نخور کبوتر ، دوباره پر می گیری

ایشالا از فاطمه ، اذن سفر می گیری

پر می زنی با گریه ، برای این گداها

از حرم خاکیه ، زهرا خبر می گیری



غصه نخور کبوتر ، تمومی داره دوری

هر طوری باشه باید ، بریم بقیع یه جوری

بریم با بال خاکی ، زائر مجتبا شیم

آخه حسن غریبه ، آخه تا کی صبوری؟



زخم دل مجتبی ، توی کوچه نمک خورد

نگو نگو که مادر ، بین کوچه کتک خورد

میون درب و دیوار ، گذاشتنش نامردا

یه بار شیشه داشتش ، سالم نموند ترک خورد



غم دلمو شکسته ، خون روی در نشسته

سینه ی یک پرستو ، با میخ در شکسته

اشکای دونه دونش ، میریزه روی گونش

میگه علی علی علی جان ، با نفسای خسته